Bedenim yorgun, kulaklarım dikkatli
Sesim ,yaklaşıyor sona doğru
Yaşanmış onca çelişkilerim,
Ve sevinçlerim geliyor aklıma,
Yüreğimde, pırlanta gibi parlayan
Yüzü güleç sevdiklerim
Süzgeçten geçirdiğim ümitlerim,
Ve sensiz olmayacak hayallerim
Bir çırpıda fark ettim gidişini
Gözlerinin ıslağını ve nemini…
Dağlara yaslanıyorum sonra,
Korkularım çıtırtı kadar sessiz
Cesaretim yalnız ve kimsesiz
Beni tanır bilirim
Alnımdan öpen geceler
Koklar ve anlar..
Karanlık ve aydınlık arasında
Bir elim dürbünde
Bir elim silahımda
Kim bilir belki burada
Biliyorum hep yakında…
Kayıt Tarihi : 19.1.2021 12:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok teşekkür ederim efendim ,saygı ve selamlarımı sunuyorum
Artık her tehlike, tehlike olmaktan çıkmıştır!
Belki sadece sevdiği, sevdikleri..
Dilinde, beyninde, yüreğinde..
Gerisi "sessizlik..."
Ölüm kadar!
"Nöbeti" ilk kez okudum bir şiirde..
Bütün nöbet tutanları...
Sınırda Kahramanlarımızı..
Hastanede sağlıkçılarımızı
Ve "kendini nöbette sayan" tüm inananları, sevenleri.. Aşıkları
Şiirle anıyor, sabır ve güç diliyorum..
Kutlarım Ali Kemal Bey ....
Katılımınız ve anlayan yüreğinize sağlık hocam ,saygı ve selamlarımla
TÜM YORUMLAR (2)