Gece gündüz kapında nöbetindeyim.
Yine sendeyim sabah akşam seninleyim.
Bırak ta bu yüreği yolunda bitireyim.
Yine sendeyim, seninleyim, nöbetindeyim.
Ben ne karakış dinlerim ne de sonbahar.
Bu gönül devamlı senin peşinden koşar.
Gözlerimden her gün hasretin akar.
Yine sendeyim, seninleyim, nöbetindeyim.
Günler geçince peşinden bakarsın.
Hem kendi hem de beni yakarsın.
Giden yılların ardından çok ağlarsın.
Yine sendeyim, seninleyim, nöbetindeyim.
Ömür tükendi artık burası son durak.
Dostlarına yakışıklı bir resmini bırak.
Bende günlerimi doldurdum sayarak.
Yine sendeyim, seninleyim, nöbetindeyim.
Keşaplı’nın Günlüğünden
Mehmet KÜÇÜKKARAHAN
Kayıt Tarihi : 7.5.2008 09:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ömür tükendi artık burası son durak. Dostlarına yakışıklı bir resmini bırak. Bende günlerimi doldurdum sayarak. Yine sendeyim, seninleyim, nöbetindeyim. Sabah akşam düşlediğim sensin aklımdasın çıkmıyorsunkii.
![Mehmet Küçükkarahan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/05/07/nobetindeyim-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!