Nöbetçi Öğrenci Şiiri - Ümit Buget

Dağların denize bakan yamaçları süslerdi, coğrafya kitabımı.
Ve zorlamalar sonucu,coğrafya defterimi
Denizler ne kadar da mavi gelirdi, gözüme o yıllarda.
Gözüm, senden baskasını görmeye başladığında,
Fark ettim haliçi ve diğerlerini.

Sen ulasılmazı oynardın hep,
Benimse rol yapma yetenedğim kısıtlıydı.
Aramıza ya gereksiz kol toplantıları girerdi,
Ya da zilin çaldığını duymadınız mı?
Haydi içeri diyen, nöbetçi öğretmen senfonileri.
Aslında, benim ne ona, ne de kültür edebiyat koluna,
Kişisel bir garezim yoktu.

Adını, adımdan çok yazardım defterlerime.
Bazıları, duvarlara yazdılar, sevgilerini.
Küfürle, hakaretle bahsetti müdür onlardan.
Görevlinin,duvarları temizlemesinin ardından.
Sonra,sildim adını defterlerden.
Nasılsa, adın kalbimdeydi ve kimse silemezdi.