Nöbetçi Eczane Şiiri - Ayşe Uçar

oturdum balkonun sarmaşık köşesine
akşamın serinliği çöktü üzerime
onunda yalnızlıktan dili şişmiş
ee... napalım muhabbetin belini
kıralım istedim

hay aksi! istemez olaydım
beni depresyona soktu akşam akşam
her kelimesinde her cümlesinde
bir nispet bir nispet sormayın
tam da düşman çatlatan cinsten
neymiş efendim her gece buluşup
yıldız gecelerinde sabaha kadar
eğleniyorlarmış aralarına ay dedeyi de alarak
o da yaşlıyım falan demiyormuş
işte vur patlasın çal oynasın
eğlencenin dibine
vuruyorlarmış

şimdi
durup dururken niye sinirlerim hopladı ya
kahve keyfimde heba oldu gitti

birde bana demez mi
anlat bakalım sen neler yapıyorsun
insanlar neler yapıyor
konuşmak istemedikçe ısrara devam
devam da nasıl anlatayım
bizlerde eğlence falan yok ki
bizlerde kin ve haset
birbirimizi yiyoruz

öyle ki
arada birbirimizi bırakıp değişiklik olsun diye
çocukları katlediyor yetmiyor istismar ediyoruz
sonra kudurmuş gibi dilsiz hayvanlara saldırıp
arada ormanları yakıp denizleri kirletiyoruz
Allah için hiç boş durmuyoruz ülkeleri yakıp
yıkıyoruz o da yetmiyor sağolsun doğal afetlerde
yardımcı oluyor depremler filan

işte gül gibi geçinip gidiyoruz
gidiyoruz diyeceğimde aslında sürüm sürüm sürünüyoruz
eğlencede ne! insanlık mı o kim ki
henüz hiç tanışmadık kendisiyle
aslında utanıyorum insanlığımdan
ama itiraf etmek de ar’ıma gidiyor
araftayım

off! ya nerden çıktım akşam akşam balkona
içerde biraz sanal alem turu yapar
yatar uyurdum uykumda kaçtı şimdi
kortizon seviyemse tavan yaptı
stresteyim depresyondayım

üstelik tansiyonum yükseldi
nöbetçi eczanedeyim

...............

21092024
11:42