Nöbetçi aşık Şiiri - Ezgin Kılıç

Yanında ben vardım en olmadık zamalarında
Bütün aşk krizlerinin tek antibiyotiği
En az bir serum şişesi kadar hayat doluydum sana
Hani derler ya 7/24 açığız diye
İşte ben öyleydim tüm aşk sendromlarına
Ve çaresiz bir hasta sıcaklağında gelirdin
Bir ceninin ana rahmine düşüşü gibi
Seçim hakkın olmadan düşerdin kollarıma
Ve den sonra tanımaya başlardı ellerin
Bir ceset soğukluğunda bedenimi
Bense gözlerimi kapatıyordum sadece
Çünkü;
Sen olmuyordun göz kapakalarım arkasında
Uyumak için saydığım koyunların aksine
Tenin en olmadık yerimden uyandırıyordu beni
Ve pişmanlık yaşları abdet verirken ruhuna
Öksüz bir HoŞçAl tutardı ellerimden
Ürkütücü bir anestezi odasından kaçarcasına
Binlerce kez geldiğin gibi giderdin yeniden
Adem'den önceydi terkedişlerine alışkınlığım
Çünkü ben;
Sana nöbetçi aşığım...