Gerek yok artık;
Bekletme bana,
Bekletme boşuna gönül kapımı..!
Sensin artık;
Gönlümün penceresi de,
Kapısı da sensin...
Söyle; kim, nasıl bu gönle girsin?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta