sanırım artık yavaş yavaş bırakma vakti geliyor
el ayak çekmenin, toparlanmanın
son baharın sis perdesi her yeri sarmış zaten
kış kapıya dayanmış sırasını bekliyor
çaresizliğin kıyısında artık tık yok
gelenlerden, göz içine bakarak gidenlerden
adeta ayaklar altına düşmüş sarı yapraklar
tüm yaşananlar, ezilmeye mahkum
demek ki
sadece bir geçiştirmeydi ‘hoş geldin’ler
ama bilinmez ki, ağaç yerinde duracak
ve herkes umutlanacak
bi’ bakıyorsun gökyüzünde bulutlar üstü güneş
bazen ‘bana ne’ diyesim geliyor içimden
soğuk sarmışken bedeni ‘bana ne’
değer miydi kafaya takmaya, üzülmeye
yine de ‘ben istemem’ diyemiyor insan
bir eksik bir fazla, her neyse küfeme düşen
bu yüzden endişeye gerek yok
biliyorum ki, yakında son nöbet değişimi olacak
güneş ve ayın
ve herkes umutlanacak
Kayıt Tarihi : 19.10.2021 17:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O da giderse, kalan "hiç", kalan yok çünkü...
...
Sırasını savıyor "karanlık, gri günler..."
Geldikleri yeri bilmeyen,
Sadece "açlıklarını doyurmakla" iştigal edenler de sırasını savıyor
Baharlar yeniden kapıda..
Umuda açacak kır çiçekleri....
Evet İbrahim.. "Herkes umutlansın......"
Tebrikler Kardeşime..
TÜM YORUMLAR (2)