Ana karnında başlar bekleyiş
Dokuz ay doğmadan
Ne uzun nöbettir bu
Bıkmadan,usanmadan
Sonra büyümeyi,
Emekleyip,yürümeyi
Bekler insan.
Genç olur yürür
Serpilir,büyür
Kalbinin sahibini bekler
Durakta,postahanede
Sinemada,pastahanede
Bekler sevdiğini
Hayalindeki yuvayı bekler
Sonra...
Birleşen kalplerde sevgi
Sevgide özveri bekler
Sevgiyle tomurcaklanmış çiçekleri
Doğacak çocuklarını bekler
Saçına düşen aklarda
Ölümü bekler
Birgün nöbet biter; sancak verilir
Kıyameti bekler
İnsan hep bekler
Hep bekler
Lakin;
Azrail beklemez!
Kayıt Tarihi : 22.4.2010 22:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Akdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/22/nobet-bekledigimiz-dunya.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!