Gecenin bir vaktinde kalkıp nöbete dururken;
Ayaz gecelerinde Ankara’nın, herkes uykuda.
Sadece silahım arkadaş, sadece silahım sırdaş.
Soğuk mıknatıs gibi insanı çekerken;
Neler gelip geçmez aklımdan, neler?
Geçmiş ve geleceğe ait gerçekler, düşler.
Alıp götürürler beni nöbet başında.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
