sarılıp satırlara,
soğuk yataklarda yorgan döşşek senlere yatmak....
sıtmalar tutarda,çepeçevre ateşler sarar,
her harf her kelime ve her cümle sen nöbetlerde...!
baş yastığı sırılsıklam sen olmuş kayıp saatlerde,
sanki usul usul erir gibiyim,
ateşler içinde iken,içim üşüyor,titriyor kalbim...
kırılıp dökülecek gibiyim sen nöbetlerde...!
acıdanmı,yokluğunda biten satırlardanmı gözyaşları,
hasta ruh ve bitmiş kelimeler.
sözlere dönmüyor artık dil,
ne hastalık,ne kalem kağıt,kader sen nöbetlerde...!
Fatih Kozan
Kayıt Tarihi : 18.10.2018 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!