Nöbet Şiiri - Ayhan Yılmaz

Gecenin bir yarısı şafak sökmemiş
Ben nöbetteyim...
Elimde tüfeğim yok mevzide değilim
Ben... Asker değilim!

Üstümde bir ağırlık var kaldıramayacağım kadar
Yatağa mı çivilediler beni? Kıpırdayamıyorum
Çığlıklarımı duyan yok, sesim çıkmıyor
Çırpınıyorum, ama sessizim

Bu anı daha önce yaşamışım gibi,
Sanki ölmüşüm gibi… Bir kargaşa var
Kendimi unutmuşum, ben
Ben! ben değilim sanki bir garip duygular

Gecenin bir yarısı huzursuzum, nöbet sırası bende
Korkularım sıkı bir yumruk olmuş ellerimde
Çaresiz dişlerim kilitli, yaralar açmış dilimde
Mutlu düşlerim çoktan gitmiş
Kâbuslar gülüyor her nöbetimde

Gecenin bir yarısı ve nöbet sırası bende
Hayata küsmüşüm uykunun en güzel yerinde
Mutlu düşlerim çoktan gitmiş
Kâbuslar gülüyor her nöbetimde
Kâbuslar gülüyor her nöbetimde…