Nöbet Şiiri - Şükran Atasay

sanki pusuda bekliyor
kanayamayan bir yaranın sızısı
hep aynı vakitlerde
ve tuzdan yanan gözlerim bitkin
hem ateş hem su bu nasıl bir yanmak
yakılmak!
bu nasıl bir oyun ki
hep kazanan aynı hep kaybeden aynı
nasıl bir gerçek nasıl bir yalan
düşüncemde düğümler
nereye gideyim nereye gideyim
nereye gitsem hep yerim ayrı
dünyayla bir dönüyorum
akreple bir dönüyorum
vardığım yer hep aynı
bir matem karası ilişik gözlerimde
belli belirsiz ağıtlar yakılır!
gecemde türkü susturuldu
çalındı maviler şehrimden
tek misafiri sensin bu evin
gel diyorum, şehre güneş doğsun
odalarım ışık görsün
en güzel sayfaları yırtık bir kitabın
kayıp sözcükleri gibiyim
adımın manası yok ki
dağıldım.