Nöbet Şiiri - Zeynep Ece Arabul

Gelir bir gün sevdiği.
Mürdüm eriği kazağı,
Tek sıra incisi,
Suskun aşkı..
Ya dalgındır yine ya yabancı..

Şehri çirkindir.
Gülümsemez insanı.
Gözyaşları sise karışır geceleri,
Uyanır;
Pürenlerin üstü incecik kırağı..

Ne geniş yapraklı ağaçlar,
Ne kırlangıçlar uğrar bahçesine.
Kediler sessiz ve ağır
- Ki gözleri iri, gözleri sarı, gözleri bıçak –
Rüyasında silinir renkler
Dualar süt beyazı

Suçlusu..
Bir pencere altında
Nöbet tuttuğu,
Ankara sokakları..