Nöbet 1 Şiiri - Arif Babacan

NÖBET 1

Gözüm akında memleket sancısı,
Nöbet yerinde nihayet kaygısı,
Geçiyor ki vakit meşgale bulsan,
Kalbimde senden uzaklık ağrısı.

Gün eriyor, ağır ağır aheste…
Üstümde renksin ve cansın nefeste,
Aşk olup aksam da önünde dursam,
İçmezsin bilirim, kaldım kadehte.

Hal bilmezsin Sultan, daha ne deyim?
Seninle duruldum, aktıkça terim,
Sıyırdım sıtkımı, kendimce candan,
Gönlümü sorsalar sendendir derim.

Tarifi yok, gönlümün yok izahı,
Yokluğuna rağmen, çekmedim ahı,
Yüklenip sevgimi, götürüp baksan,
İnan ki tartmıyor, tartmaz ki tartı.

Yormuyor sevgin bu kutsal ocakta,
Düşlüyorum seni, her bir fırsatta,
Arayıp dursan da, halimi sorsan,
Benden mutlusu yoktur şu hayatta.

23.01.2005/ Süloğlu- EDİRNE