Sıyrılıyor insan her şeyinden bir anda,
Ne yaşamışsan hepsi kalır nizamiyede.
Yüreğinden başkası kalmıyor canda,
Kimi robotlaştığını sanır nizamiyede.
Ne zengini belli olur ne fakiri aç kalır.
Kardeş bile kardeşini iki ayda zor tanır.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta