Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
İnsan okurken kendini sorguluyor.Canda bizim değil ki sajiplenelim.Çok ustaca yazılmış kaleme alınmış candost.Yazan kalem lal olmasın.
Nurcihan
Dilasa et kalbimi, o kalp de senin değil mi?
Kalp bedende taşırım da, beden benim değilki,
Bedenide sahiplendik, zalim kullandık ama,
Suali sorulunca, söyleyecek söz kimin ki?
Bir damla sevgine muhtaç, baştaki akıl benim mi?
Gözlerime bak dedin,baktıklarım benim değilki
Gördüklerimi de benim sandım,mutlu oldum ama,
Yakmaya ateşin yeter, yanan ateş kimin ki?
Sabrı gösteren benim de, sabrı veren kimdir ki?
Sonu mükafat dedin, mükafat benim değil ki,
Veren sen alan sen, sevabı bana yazdın ama
Sevaplar silmeden,günahları affeden kim ki?
Nurcihan:(Cihanın nuru,ışığı)
Dilasa:(Gönlü rahatlatan,avutan)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta