Tüm içtenliğinle sor kendine;
Niyetin var mı insanlarla geçinmeye?
Ama, tüm içtenliğinle.
Düşündüğün ve yapmak istediğin ne olursa olsun,
Gerçekleştiğinde o, insanlığın olmayacak mı?
İnsanlar yararlanmayacak mı ondan?
O halde, insanlar için bir şeyler yaparken;
Falanca üzerine düşeni gereğince yapmıyor,
Filanca kayıtsız davranıyor,
Şu kişi ekip çalışmasını beceremiyor,
Bu kişi uyumlu değil,
Hatta fişmanca buna engel oluyor
Vs. vs. gibi düşüncelerin anlamı ne?
Sen, zaten yapmak istediğini
Onlar için yapmıyor musun?
O halde, niçin üzerlerine düşeni yapmasınlar
Kendileri için?
Kaale al insanları.
İdrak ettir onlara,
Onlar için ne yapmak istediğini.
Motive et onları, yüreklendir.
Ama, önce kendin inan tüm kalbinle
Ve inancını hissettir onlara, her şeyinle.
İnsanlarla kavga ederek bir yere varamazsın.
Onlara rağmen, onlar için bir şeyler yapamazsın.
Tabi ki herkes seninle aynı fikirde olmayacaktır.
Bu, çatışmayı gerektirmez ki!
Çatışmanın nedeni zıtlıklar değil, zayıflıklardır.
Düşündüklerini yaparken gücün yetersiz kaldığında,
Yeni bilgilere ihtiyacın var demektir, unutma.
Nesnel ve/veya öznel.
Çünkü, bilgi vardır gücün temelinde.
Bütün bunlara rağmen,
Hâlâ mı olmuyor istediğin gibi?
O halde içine dön
Ve sor kendine tüm içtenliğinle,
Amacım ne diye?
Yoksa, amacın, insanları kullanarak
Kendin için bir şeyler yapmak mı?
Ya da, en masumane haliyle
Kendi güdülerini tatmin etmek mi?
Lütfen sor bunları kendine.
Ama, tüm içtenliğinle.
24.9.1998 – Perşembe
Kayıt Tarihi : 6.12.2006 19:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!