Niyetim (147) Şiiri - İbrahim Arslan

niyetim sensiz yaşamayı anlatmak,
bir garip elde yuvasız kalmak gibi,
geceleyin hıçkırarak ağlamak gibi.
bile bile ölüme gitmek,
boş yere yanmak gibi,
sensizlikten şimdi,ne yaparım diye düşün
niyetim sana sensizliği anlatmak
niyetim bu gece seni ağlatmak...
gittim bunca zaman peşinden bir düşün,
şimdi üzerinde gelinlik var sevin!
senin bu düğün...
mutlu olma diyemem,mutlu olacaksan
mutlu olma diyemem...

sensizliği bildiğim gibi,sevmeyi de bilirim
delicesine
unutmayı da bilirim,sevgimi kalbime gömmeyi de
gitmeyi de bilirim meçhullere
arkamı dönmeden
yokluklara,yokluğuna koşmayı da bilirim...

bilirim ruhumun bu bedenden sıkıldığını
artık anlamı yok hayatımın
at imzanı,benim cenazem
senin düğünün...
ebediyen ellerin ol bugün.

bu ayyaş benim,bu eli titreyen karşında
gözleri yaşaran benim,ağlayan benim çocuk gibi
şimdi sensizliğe giden benim
ve niyetim sadece sana
sensiz yaşamayı anlatmak
niyetim bu gece seni ağlatmak...
mutlu olma diyemem,olacaksan! ...

2004