Hep bakardım, ibreti nazarla anardım
Nerde bir gariban görsem, hiç arlanmadan bir vesileyle yanına yanaşır, soradım
Hele mahcubiyet içinde sıkıldıklarını görünce, içim gider, o an empati kurardım
Nihayetinde bir insandım, düşünmek için risalelerin nidasına dalardım, dona kalırdım
Meğer ne kadar hoyratça harçamışız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta