Niyesiniz Şiiri - Çağrı Omarköy

Ben sizin bayramlarınızı da sevmem artık
Sadece kesik anlamlar yüklediniz hayallerime
Yağmur yağan kelimelerime
Somurtan yüzler çizdiniz
Her basamaktan inişim çıkışımı düşündürdü
Kıvrılmış bedenlerinizle toprak oldu yaşlar
Aksi hallerinizin komikliği şeytanı güldürdü
Düştü kimsesizliğimin üstüne dev gibi taşlar
Ben sizin yolculuklarınızı da sevmem artık
Yanınızda oturanlar kadar oyuncusunuz yazık
Son kırk beş dakikanın tüneliydi bu çelenk
Siyah sevdiniz elbiselerinizi bu mu insanlık
Kurumuş bir gül gibi ufalanın hayatlardan
Yıkayın ellerinizi kan kokuyor elvedalar
Sökün geri kalmış saatlerinizi duvardan
Yakın geleceği geçmişinizle yaralarınızı kapatın
İki odanın camlarını kırın bana benzeyin
En garez mimiklerle can verin
Semboliksiniz fesat mısınız nesiniz
Kalkın şekeri bitti konuşmanın
Defolun kendi gemilerinize gidin
Geçin bakacağım ardınızdan zırhımla
Geçin mahşeri kıl köprüden ayaklarınızla
Mermer lahitleriniz haykırır şimdi arza
Kafa tutmayın bana tarih ezer ecdadınızı
Sisleri içinden yükselsin mutluluğun kervanı
Yırt dağları bre konstantin celledın alırsa ahını
Duyuyor musun Fatih'in İstanbul Fermanı'nı
Ben sizin verdiğiniz harçlıkları da sevmem artık
Ne defter alırım ne kalem bundan gayrı
Yine para cebimdedir ama nerede bunun hayrı
Siz yine leblebi ile nohut karıştırın avuçlarıma
Bin yıl üflese İsrafil Sûr'u gelse Allah'tan Çağrı
İnanmam ağarmaz bana eziyetin saçları
Yanlış bildiniz 'annem' o benim sizden ne çaldı
Cevap verin bana rızkınızdan ne kaldı
Ahı gitti vahı kaldı değil mi ahı gitti vahı kaldı