Ayrılık ateşinde pişti yüreğimdeki semaverin çayı.
Tam otuz yıl da demlendi.
Hasretin tüttü durdu, buğulandı pencerem.
Dün gece kapı çalmış duymadım.
Yoksa sen miydin gelen?
Gözlerim kör oldu güzel bir gün görmeyeli.
Hiç kırışmadı suratım şöyle kahkahayla gülmeyeli.
Biri girmiş odama ben uyurken,
Yokluğunu bırakmış avucuma.
Yoksa sen miydin gelen?
Aynı yerde bekliyor bu çocuk.
Aynı yaşta hala gözleri.
Sökük kazağı, yırtık hala pantolonunun dizleri.
Yarın gelip alıcam demiştin.
Niye gelmedin?
Yarın gelip alıcam demiştin bırakırken elimi.
Soğudu gitti elim, yüreğim.
Sensiz sadece hayaline sokuldum.
Ölüm yerine sen koksaydı keşke bu yatak.
Giderken neden bırakmadın kokunu?
Bekir Dalkıç
Kayıt Tarihi : 3.3.2019 21:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Babası ölünce annesi tarafından 6 yaşındayken bir manastıra bırakılan çocuğun hikayesi. Ölünceye kadar o manastırda kalıyor ve her gün aynı yerde annesinin gelmesini bekliyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!