Niye Gelmedin? Şiiri - Halil Karadeniz

En zor zamanımda sen olmalıydın
Ben yetiş demeden sen koşmalıydın
Hanem yıkılmadan sen tutmalıydın
Tuttum deyip durdun niye gelmedin

Karanlıkta kaldık küçücük bir alanda
İnsan ne kadar dayanır enkaz altında
Yetiş ya Hızırım kullar zor zamanda
Yettim deyip durdun niye gelmedin

İnsan bedeni ne kadar yük taşıyacak
Yavruları yıkıntılardan kim çıkaracak
Ciğerim yandı yok mu bir yol bulacak
Buldum deyip durdun niye gelmedin

Karlar yağmış üstümüze kapanmış kollar
Tırnaklarıyla kaza kaza yorulmuş kollar
Saatleri sayamaz olduk bitmiş umutlar
Bekle deyip durdun niye gelmedin

Huzurla yaşanılan evler oldu mezar
Bu kadar mezarı insan nasıl kazar
Ardımda üç, dört kişi namazım kılar
Koştum deyip durdun niye gelmedin

Ben de sandım ki o hemen gelecek
Yer delinse beni ihmal etmeyecek
Sağ olan kimse var mı? Sesimi işitecek
Ses ver! Deyip durdun niye gelmedin

Cihan duydu yetişti başımıza toplandı
Torbalarla çıkanları kimse sayamadı
Elini uzatmış evladı babası bırakmadı
Tuttum deyip durdun niye gelmedin

Minicik bir beden uykuda yakalandı
Güzel bir rüyadayken kabusa uyandı
Zifiri olmuş her yer ışıkları yanmadı
Yaktım deyip durdun niye gelmedin

Varlığım, evladım, kanım, özüm sanaydı
Sen darda kalma diye bu can da fedaydı
Soğuk toprak altında çok ihtiyacım vardı
Geldim deyip durdun niye gelmedin.