ÇOCUK
Yoksul annen ve baban, doğduğuna pişmanken,
Kaderine küfredip, Issızlarda ağlarken,
Eyvahlarla, vahlarla dizlerini döverken,
Fakir anne, babadan, niye doğdun be çocuk.
Dinciler kandırdılar, kader dediler yokluk…
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta