Niye Büyüdüm Ki! ! ! ! Şiiri - Ramazan Ateş

Küçüktüm,
Büyük sevdalar anlatırdı büyüklerim,
Kerem ile Aslı’yı, Leyla ile Mecnun’u
İmrenirdim,
Büyüyünce bende öyle sevda yaşıyacam derdim.

Biraz daha büyüdük,
Sinemalarda büyük aşklar görür olduk
Zengin kız fakir oglan aşkları,
Onlarada imrendik, hayaller kurduk.

Leyla ile Mecnun’u, Ferhat ile Şirin’i
Ne Aslı oldu yanımızda, nede biz döndük Kerem’e
Ne bir zengin kız aşık oldu,
Nede biz zengin olduk.

Ne ugruna dağ delecegimiz oldu,
Nede uğrumuza can verenimiz.
Dillere destan sevdalarımız olmadı,
Nede Şirin gibi bir sevenimiz.

Aceba halen küçükmüyüm?
Bir gün büyüyüp yaşıyacakmıyım o aşkları?
Aceba o sevdalar mı kalmadı?
Sevdalar yerini şehvete mi bıraktı.

Büyüdüm yeterince,
Çalındı umutlarım,
Bölündü sevdalarım,
Ne Leyla’m oldu benim, nede ben Mecnun’a döndüm.

Büyüdüm olduğunca,
Ne küçüklerime anlatacak bir sevda masalım var,
Nede o masallardaki gibi sevdaları yaşayanlar.
Gün bulup gün yaşıyoruz, hepsi bu kadar.

Zaman mı değişti?
Bizmi yanlış büyüdük yoksa?
Sevdalar mı başkalaştı?
Kalplerimiz mi taşlaştı yoksa?

Böyle büyümeyi istemezdim,
Bana göre körü körüne.
Bölünmüş sevdalar, çalınmış umutlar,
Neyi yaşadım ki? Anlatacak neyim var?

Ramazan Ateş/Enschede-22.12.2005