Niye? Şiiri - Feyzullah Seçkin

Sevmişse güzeli bir deli gönül:
Ağlamak sızlamak bu feryat niye?
Yollara bakarken mahzun ve melül:
Yürekte duyulan bu firkat niye?

Bülbüller severken gülşende gülü:
Ah ile ötüşür, dili övgülü.
Aşkından yanıyor kalmadan külü;
Güzellik içinde bu heyhat niye?

Gönül ağlamaya bulur bahane,
Tutacak dal bulmuş, ister daha ne?
Hasretten dem çeker sanki meyhane:
Sevdanın yüküne bu ırgat niye?

Feyzi’yim sevdayı aklım almıyor,
Fazla da bir söze gerek kalmıyor.
Mademki sevenler bilip anlıyor;
Her sözün sonunda bu imdat niye?

29 Kasım 07 / Adana