Niye Şiiri - Orhan Özçelik

Zaman ayrılık zamanı,
Saatin bilmem kaçı.
Ben diyeyim gece yarısı,
Belki gecenin üçü.
Başımda efkarın dumanı,
Aklımın tam göçü.
Aklım tanımaz oldu,
Erkeni çok geçi.

Ayrılık yürek yaralar ciğer paralar dinleyen kim,
Sonunda uçurumlar yarlar var anlayan kim.
Çözmüştür halatları ne çare aylardan ekim,
Fırtınalar lodoslar seni bekler sonunu düşünen kim.

Bir kalemde yok etmiş,
Seni terk etmiş.
Kaşın gözün senin olsun,
İstemem demiş.
Açtığın yolları hiç görmemiş,
Görse de beğenmemiş.
Gönlümde sana yer yok,
Seni sevemem demiş.

Ey deli gönül bırak gitsin desen de boş,
Senin kayboluşuna sebeptir desen de boş.
Boşuna inadın yüreğinin ona akışı boşuna,
Seni anlamayandır sevmeyendir desen de boş.

Neden bu inat,
Anlamak zor seni gönül.
Sen kendini,
Bilmem ne sandın be gönül.
Dünyada kul kalmadı da,
Tek sen mi vardın.
Kendini,
Bir bir nimetten mi saydın gönül.

Giden gitti be oğul daha isyanın niye,
Niye kendini bu kadar üzersin bilmem niye.
Geçmiş olsun artık bunca geçmiş seneye,
Demiyorsun da,bekliyorsun hala niye.