Niye Şiiri - Kamile Kaynak

Eyy benim dertli,yorgun gönlüm
Sen şahitsin olanlara.
İkimiz de öyle bir hüsrana uğradık ki nasıl toparlanırız , bilmiyorum.
İçimizi döktüklerimiz derdimize dert ekledi.
Yine kendi kendimi toplamak zorunda bırakıldım.
Ben dost dedikçe içime düşen sızıdan, sırtıma saplanan bıçaklardan bıktım.
Öyle çok inandım öyle çok sevdim ki artık yer kalmadı gönlümde kimseye.
Dönüp de bir bakıyorum da kendime,yol
Aldığımı sanarken meğer bir adım bile yol alamamışım.
Şimdi soruyorum kendime
Daha yolun yarısında bile değilken bu yorgunlukta niye
Saçlarımda ki beyaz da neyin nesi
Bu hayata olan öfkem,kinim niye
Gözlerimde ki bu umutsuzluk
Genç yaşta bu ihtiyarlık niye
Ne için kim için ziyan oldum böyle.
Beynimin içinde dönüp duruyor bu cevapsız sorular.
Sanki içime düşen bir kurt gibi yiyip bitiriyor beni.
Ben mi yanlış yapıyordum.
Yoksa insanlar mı çok vefasız.
Off diyorum ya işte soru içinde soru, düşündükçe daha da düğümleniyor.
Bulamıyorum ipin ucunu.
Bir anlasam niye böyle insanlar
Keşke anlayabilsem keşke.