Kendimi bir melül, mahzun bilirken,
Çağlayıp da akan sel oldum niye.
Düşmana dost, dosta kardeş olurken,
Kendime kem bakan el oldum niye.
Karalar bağlamam değilim yaslı,
Herkes biliyordu akıllı- uslu,
Çağlar değişse de çarıklı fesli,
Başka yöne çeken kul oldum niye.
Bir zaman bitmez ki insanın vah’ı,
Kime zarar verir Ahmet’ in ah´ı
Terk ettim meskeni, yıktım dergâhı,
Dağıttım bendimi del’ oldum niye.
Kayıt Tarihi : 2.12.2013 13:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!