Niye Şiiri - İdris Çetin

Gözyaşlarından sarkan umutsuzluklar;
Kara bulutları karartır acımazsızca,
Rahmet indirmek için çırpınan,
Sevgi yüklü bulutlara, nefret niye?

Dünyada kardeşçe yaşamak varken,
Kardeşlerimize düzenbazlık kurmak niye?
Birbirimize hava, su gibi muhtaçken,
Bu öfke, kin ve nefret niye?

Benden başkası yaşamasın!
Başkaları bana; kul, köle olsun!
Benim gibi düşünmeyen,
Benim gibi giyinmeyen,
Benim gibi yemeyen,
Benim gibi içmeyen,
Acımasız bağnazlıkları niye?

Gökten inen yağmur tanesine,
Sana uzaklardan koşan güneşe,
Yerin derinliklerinden ulaşan suya,
Küfrederek koşmak niye?

Ormandaki açan yeşil yaprağa,
Ateşi tutuşturmak niye?
Çiçeklerin ham meyvelerini,
Acımasızca ezmek niye?

Günahsız bebeklerin gözyaşlarını,
Denize çevirerek,
Üzerinde yüzmek niye?
Gencecik kızların hayallerini yıkarak,
Onları karanlıklarda bırakmak niye?

Namaz kılan insanları, öcü gibi görmek,
Oruç tutanlara, kinle bakmak,
Hacca gidenleri, akılsızlıkla suçlamak,
Zekât verenleri alaya almak niye?

Başörtülülere, alaycı bakışlar takınmak,
Alkol almayanları, çağ dışı saymak,
Haksızlık denizinde yol alarak,
Tüyü bitmemiş yetimleri, ezmek niye?

Güç senin elinde diye,
Kimseyi ezemezsin;
Mazlum ve masumların kalplerinden;
İmanlarını asla sökemezsin…
Nerede senin bizlere yıllarca anlattığın;
Hoş görü ve insan hakları?
Bu insanlara verilen hakları,
Ellerinden almak mıdır insan hakları?

Eşitlik, özgürlük hak ve adalet,
Nerede yoksa derinliklerde kayıp mı oldu?
Bu gün benim ihtiyaç duyduğum havaya,
Yarın senin de ihtiyacın olabilir...

“Bir kavme olan nefretiniz;
Sizleri adaletsizliğe sevketmesin”
Buyurdu, yüce Rabbimiz kitabı ilahide,
Bu adâlet; yaşam kaynağım olmalı,
Kalbim sevgi ve kardeşlikle dolmalı…

Gelin, ilahi kaynaktan suyumuzu içelim;
Kin ve nefret tohumlarını atalım,
Kardeşlik duygularını aşılayarak;
Herkesin inancına saygı duyalım,

27. 11. 2007
Akdağmadeni