Niyazname Şiiri - Yusuf Akyüz

Bu çıldırtan raks dinse arzuların bahında
Sükun bulsa yüreğim şefkatli penahında

Bütün yollar yoluna râm olup uzanan Yar
Yolumu yolun eyle sevgi kıblegahında

Zamanlar güneş çarpmış kar gibi erir akar
Fayda vermez feryadı âhın da, eyvâhın da

Gaflet uykularıyla mest olmak akla ziyan
Uyandırılmak varken kıyamet sabahında

Bir ömür yumağıyla sunulur da kâinat
Biz dokuruz kaderi irade tezgâhında

Saklambaç oynuyorken hayat vadilerinde
Söbelenmek mukadder ecele son râhında

Başlayacak ansızın dönülmez bir yolculuk
Sonsuzluğa uzanan zaman güzergâhında

Amellerimle bir gün kesişince yollarım
Kerem et, koma beni keşkelerin âhında

Dünyada mahrumluklar içinde yüzdürsen de
Bir seyranlık yer lutfet izzetli dergâhında

Böbürlenmek anlamsız dünya nimetleriyle
Ziynetlenmek nasib et ukbanın refâhında

Yüreğimde celalin rahmetin tecellisi
Biganeyim katına; sultanın da, şâhın da

Kalbimin karalığı kıskandırır geceyi
Nurun ile tenvir et sonsuz inşirâhında

Dilerim ki gurbetten beni çağıran davet
Zatını zikrederken bulsun secdegâhında

Minicik bir serçeyim ya da topal karınca
Himmetini dilerim lütufkar cenâhında

Azad olup azabın can yakan gölgesinden
Gölgelenmek umarım gufranın ferâhında

Hesaplar görülüp de belli olunca ahval
Seyredursam zatını vuslat seyrangâhında

Ey ruhların gizemli bilmecesini bilen
Ruhumu derceylesen raziler ervâhında

Nefsin nefesleriyle zehirlenmiş Yusuf ‘um
Haşrederek gönendir Yusuf ’unun câhında...

Bah: yol, Tarık
Penah: sığınma, sığınılacak yer
Rah: yol, Tarık, şarap, mey
İnşirah: kalbin açılması, patlaması
Cenah: yan, yön, taraf
Ervah: ruhlar
Cah: makam, mevki itibar