Bir resimdir yaraların bana
Sen sevgide aşk oyunu
Kırsalda buz gibi ayaz
Tenime değsen soğukça savrulur
Aklıma gelsen titretir
Yaramın vuslat armağanı
bir siyah renk gibisin
üzerine gitsem sıkılgan
yanına gelsem boşvermiş
damarına bassam sinirlenir
bir okşayış rüzgar tenime
ve her gece gelen isyan...
Ruhum senden gayrı garip kaldı
Canımı bedenden ayırdın toprak
İçime sanki şehir hülyaları saldı
Elmayı ademe yediren toprak
Hani yerle göğü yaratan birdi
Ve şafak vakti zemheriye çalardı ansızın
Sen hani bir buluttan arta kalan düşlerini sürgülerdin
Bir damla hatırası vardı aykırı yürüyüşlerin
Beni saran acemi bir aşıktı hani ruh dediğim poyraz?
Ve alabildiğne uçururdu rüzgar balonları
Tamda ağıtların ortasından yükseliyor na’şın
Bedbaht ediyor gökleri bi-huzur kalışın
Veriyor cehennemini eline sevaplara karşın
Kederini sayıklıyor sonra arşın arşın
Şimdi gökyüzünün buharına karıştı ruhlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!