***Niyazi Şiiri - Nurten Altınok

—Çıkarttım da içimdeki çocuğu
Oturdum Niyazi’nin karşısına
Bir leğen dolusu su oldu dingin denizimiz
İki kumandadan rotasız gemimiz
Rüzgârı lodosu poyrazı nefesimiz.

Bastırılmış duygularımız var ya hani, abdestbozan
Bir türlü su üstüne çıkaramadığımız
Ya ayıptır düşünmek ya günah
Ya da ‘el âlem ne der’ e kurban

Hani bitiremediğimiz işlerimiz var ya, hep yarım kalan
Hani söyleyemediğimiz sözlerimiz, dilimizin ucuna takılan
Cevaplayamadığımız sorularımız
Çözemediğimiz problemlerimiz, uykukaçıran
Anlatamadığımız kördüğüm sevdalarımız şiirlerde
Karşılıksız sevmelerimiz maviyi delicesine
Nefes almalarımız karageceler içinde

Bütün bunları ve daha nicelerini
Atıverdim bir leğen okyanusun içine
Konuştum sorumsuzçocuk yüreğimle
Oyunlar oynadım Niyazi’yle
Günah çıkartır gibi acılardan

Bir kelebek kondu omuzlarıma
Yerçekimi kayınca ayaklarımdan
Taş sektirdim yakamozlara
Yelken açtım coğrafyasız dünyamdan...