''Niyazi, hadi kalk, saat ona geliyor, daha büroyu açmadık. Müşteriler kuyruk olmuş bizi bekliyorlardır şimdi. Şöyle delikanlı gibi bir gün de sen açsan şu büroyu ne olur sanki!
İsteksiz isteksiz kalktı beynimin kıvrımlarında sabahladığı sıcacık minderinden.
-Çay, kahve ne istersin?
Gecenin yorgunluğuna ve uykusuzluğuna bir de moral bozukluğunu eklediğim günün sabahında Niyazinin nazını hiç de çekecek halim yoktu.
-Sütlü nescafe isterim. Sütü ısıt ama. Öyle dolaptan çıkarttığın gibi soğuk soğuk dökme. Bol kaşarlı tost, kıymalı börek, kızartılmış ekmek, bal, tereyağı, kavurma, pastırma. Taze sıkılmış portakal suyu...
-Hop... hop... Hani akşam yatmadan önce rejime karar vermiştin. Hovardalığın zamanı değil şimdi Niyazi. Biraz ekonomik olmamız lazım. Tamam mı?
Bir taraftan da onu daha fazla kırmamak için ne yapmam gerekir diye düşünüyorum.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
