Niyazda Şiiri - Özdemir Aydın 2

Rabb der iken yüzündeki rükûda
şükrü kerameti kullar niyazda.
cennete vuslatı âşkın izinde
rüzgârın kırdığı dallar niyazda.

aslı topraktandır insanı cevher
secdede diyorki sübhan'sın beher 
baldaki hikmeti arıda eğer
yetmişbin âlemde canlar niyazda.

bülbül figan eder gülistân harap
dikenli dallarla bünyemiz turap
mere keklik konmaz laçinli serap
hicranı hal içre dağlar niyazda.

tefekkürü mütefekkirine vasıl
hem Türk, hemde insan olmaktır asıl
çevir istikamet Mevla'ya yasıl
kurtlar, kuşlar, taşlar, yollar niyazda.

siyasete asla olmadım maşa
dîvân-ı mecliste geçmedim başa
abdestsiz ibadet, ne tövbe, haşa
makberde açan güller niyazda.

dünya bir nimetse bismillah başı
buğdaydan, arpadan, yulaftan, aşı
bu bizden, şu sizden ayırma başı
âdem ve havva'dan gelen niyazda.

haydi durma kabuğundan çık amma
sen, sen ol haine sakın aldanma
her kılıç vuranı cengaver sanma
ok'u, yay'ı, sadağıyla niyazda.

ehli küfür bizden uzak ol gayri
bataklığa saplanarak sol gayri
tüfengini kara taşa çal gayri
kurbanlık koyunum, danam niyazda.

kul aydıni bundan gayri sözüm yok
hiç kimsenin tavuğunda gözüm yok
vatansıza bakacak bir yüzüm yok
bayrak, sancak, asker, vatan niyazda..