Niyaz-ı İnşirah

Bir Kerbela hüznü ile girdim kutlu ayına,
Baht beni leşker etti bu kahrın sarayına.

Ey kulundan daha vefî, inceldi sabrın bağı,
Yürürüm her kederle, aşar gibi her dağı.

Deryalar aşıyorum ruhum susuz ben susuz,
Kabuslar yastığında garip başım uykusuz.

İnlerim, kalem defter şiir değil kandır bu,
Bir hilim eşiğinde dövduğüm bir zan'dır bu.

Ki ben yıllar yılıdır gerçek sandım bir düşü,
Meğer gerçek, fâninin doğuşu ve düşüşü.

Ya Latif, lütuf senin bir yağmur şu ateşe,
Bilmem kâfi gelir mi, ömrüm şu keşmekeşe

M.Bozkurt
22.03.2023