NİYAZ DİYORDU
Bir davudi sesle erken uyandım,
Uykudan hayırlı namaz diyordu,
Allah birdir, peygamber'i; Muhammed;
Şahadet'le avaz,avaz diyordu.
Utandım kendimden kul olduğumdan,
Rüzgarla savrulan dal olduğumdan,
Şeytani laine yol olduğumdan;
Amma kalbim niyaz,niyaz diyordu.
Gördüm gül bilâlin silûetini,
Allah, Allah derken Saadetini,
Görmüştü nefsimin rehâvetini;
Bana yanaş biraz,biraz diyordu.
Tefekkûr eyledim bunca olayı,
İblisin benimle ince alayı,
Etemiyim ondan çektim belayı;
Utanma bunları yaz,yaz diyordu.
İbrahim Etem Ekinci 08.08.2008 Bursa
İbrahim Etem EkinciKayıt Tarihi : 16.3.2010 18:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bursada bir sabah ezanına uyanmıştım.
Allah, Allah derken Saadetini,
Görmüştü nefsimin rehâvetini;
Bana yanaş biraz,biraz diyordu.
Çok anlamlı ve güzel dizeler.
Yüreğinize kaleminize sağlık
sizi tebrik ediyorum bu güzel şiir İçin
İbrahim bey. Kaleminiz daim İlhamınız bol olsun.
Sevgi ve saygıyla kalın selamlar.
TÜM YORUMLAR (10)