üst üste katlanıyor yıllar
kör topal ağlayarak geçiyor günler
tükenmiş zamanların çetelesini tutan zihin
öfkelenme sinirlenme derdin ne
uçup gitti gidenler geride kaldı her şey
hiç kimse kalıcı değil
çoğu içi boş bir rüyanın eskizlerinde eridi
tükendiler
karanlık var mıydı evet vardı
içime çöreklenmiş yılanların vadisinde
kanatları kopmuş bir kelebek gibi çaresiz kimsesiz
kuru yaprakların arasında rüzgârlara
çilelere siperdi gövdem
biliyordum geçiciydi her şey
sonlanacaktı nefesler karanlığa göç ederken
tenimdeki çürükleri morlukları iyileştirecekti
zaman şifasıyla
öfkelenme
sinirlenme niyâz etme
derdin sıkıntın ne ey! gönül
her şey direnmekten ayakta kalmaktan ibaretti
ve mucizelere inanmak için açık bir kapı aralamaktı
1710202514:47
Kayıt Tarihi : 18.10.2025 00:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!