Niyaz Şiiri - Ahmet Mercan

Kulunu hicranınla yakıyorsun revamı
Tattırıp müptela edip sonra haram demek şerabı
Evvel bahem eyleyip sonra kılmak cüdayı
Etme canımın nefesi benki bitab divanenim
Şu sinemin yanında Harlı ateşler, misali ab-ı yahtır
Çün Firakın asıfadır körükleyen aşkımı
Ne elemdir feminden tadıp abı hayatı elân arar olmak bir lahza-i nigahını
Rahmeyle ey ârâm-ı cân Meşdud gedanım
Hoşgör Sitemimi ki nicedir evfayım
Ne geçecek gönül vuslatın hayalinden
Ne sükun bulacak ahu efganı lutfetmezsen
Oldu içim deli maic yâr gör ki bana Dürr-i cansın
Duymazam hiçbir tembih
Söz dinlemez dil-i divanem
İştiyakınla Biteviye kanat vurmakta
Ne mümkün geri durmak Ateşlerden
Tut elinden celbet vuslatına garket
Seraba doydum nicedir atşanım medet
derbeder mecnunun meşk şerabınla kansın
Bir karine lutfeyle vuslatın vaktine dair
Pişmiştir gayri cefadan
Pervanen
İftiraktan yanmasın

Ahmet Mercan (de.)