Niyaz Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Her şey an gibi bir an gibi
kayboluyor arasan şahidi yok

kadim dostum fesleğen o müthiş kokusuyla
açtım açıyorum diyorken
sanki
o naif yeşil gözlerinde biraz naz

gözlerimin önünden bir lahzada
geçip gitmese bari sevdiğim ilkyaz

bu yaz hem badem ağacı hem de şu bodur kiraz
haz dolu gülücüklerle kucakladı baharı

uçuşurken neşeyle kelebekler
ve her çiçekten bal topluyorken arı
kelimeler muktedir değil şu anı anlatmaya
arının vızıltısı yaşam sevinci enaz

ve bir sufi seccadesinde ederken niyaz
belli ki bu yıl güzel geçecek bunlarsa ip uçları

daha sayacak ne çook nimet var şükretmek için
ahh bahar ahh yaz yaz desek de sevgiliye onda da
bi sitem bin naaz

yine bu yıl sabırla beklemek bize düştü

geçen sene seninle diktiğimiz asma çubuğu boyuna bakmadan üzüm bile vermiş
şen ki
büyümüş de üzümüne nişan bile düşmüş erkenden

gelirsen yetişirsin görürsün sen de abartmadığımı

o kara gözlerin gibi nasıl da kapkaralar
bu aralar gün sayarken gözlerim yol çekmede
yine yapacağını yaptı diyorum sevdalım yaz

şerha şerha dilim dilim kesiliyor yüreğim
özlemlerim tütüyor

30/Mart/2017/Perşembe/Bodrum