Niyaz Şiiri - Ender Selvi

Her ğüneşin batımı,karanlık degilki

Aydınlıkların müjdecisi,karanlıklar degilmi

Dünlerden daha çok, yarınlar bizimdi

Anlamlar içinde yolculuk,her bireyin hakkı degilmi

Düşünceyle başladım,yine düşüncelere

Yorumlar kaçar oldu,akıl ilmiyle beraberce

Dünlerde neler kaldı,çıkmaz oldu günyüzüne

Medetten kaçar oldum,hatıraların gölgesinde

Yaban gülü gibi dolu,dolu içtenlikle

Kaçar oldum anıların arka bahçesindeki minik köşkte

Ne bir huriydim,nede iblis yaşadıgım meşguliyetimde

Bir tek hak yolunda yolcuydum çoşkulu hevesimle

Şükürler bade,bade doldu taştı kaderimde

Layıkımı yaşadım nacizane şu ömrümde

Anılarla yaşarken pişmanlıklar döndü hüzne

Her kurtuluş pişmanlıksa,razıyım ben kaderime

Bir tek sana baglandım hak yolunun eşiginde

Niyetimi bir tek sen bilirsin kalbimde

Götür yarabbel alemin,beni layıkımla şu ömrümde

Fıtratından feyiz alan kul olayım sayende

Mühürlenmiş kalplerin ilacı bir tek sende

oL DE olsun bitsin şu fanide,ilmi hakikatının içtenliği ile

Karanlıklardan aydınlıga atı ver şu nacizane kulunuda kudretinle

Aydınlıktan daha çok karanlıkların feyiz verdi amelime

Düşünme me sebebsin düşüncelerimin meşkinde

MEDET ya ERHAMERRAHİMİN SON SUZ KUDRETİNİN sayesiyle

İmanımdan beni yaşadıgım müddetçe vaz geçirme