Niyaz Şiiri - Mehmet Çiftci

Geda olup yaratanın kapısında oturmak,
Ve bir ömrü o kapıda dilenerek bitirmek,
Bakar mı ki Allah’ım bu günahkâr yüzüme,
Elimden gelse keşke buna takat yetirmek.

Cehennem bile azdır lâyık bin beterine,
Kâfi gelmez biliyorum bu hata katarına,
Yaratanın merhameti kurtarır ancak beni,
Her zaman gelmiyor ki insanın hatırına.

Dakikada seksen kere o anıyor da beni,
Seksen dakikada bir anamıyorum O’nu,
Yine de ümitvarım O’nun merhametinden,
Rahmandır O biliyorum affı çok sevdiğini.

Korku kemiriyor ama yiyor bir kurt misali,
Düşünmek çıldırtıyor cehennemdeki hali,
Korkuyorum tutar diye zebaniler yakamdan,
Mağfireti güvendiğim yegane ümit dalı.

Rabbim merhamet et bana affet beni ne olur,
Sen kılavuz olmayınca doğru yolu kim bulur?
Tut elimden Allah’ım koru aciz kulunu,
Bu halimle bedenim Cehennemde kavrulur.