Nisyan Değil Şiiri - Şemsettin Veli Erbilli

Elli dört yıldır yaşım kederlerde gülmedim
Mutluğu aradım bugüne dek bulmadım

Meğer yalanmış dünya huzur yoktur içinde
Sözümde hakikat var elem çoktur içinde

Ben yaşadım öğrendim hep yalandan gülmeyi
Bir çoklara rast geldim dilerler ki ölmeyi

Nafile geçti ömür umutlara aldandık
Yalancılar peşinden yalanlara sallandık

Daha neye yararki duyduğun pişmanıklar
Kendi nefsine bir bak birikmiş düşmanıklar

Talih güneşim doğmaz boşuna ne bekleyim
Süreyim kalan ömrüm derdime dert ekleyim

Kadere razı geldik bizden yana olmadı
Şans testisin daldırdık umut suyu dolmadı

Şükür oldum Rabbime bilinsin isyan değil
Kaderimden şakvamdır şükrüne nisyan değil

Gafil değilim haşa görürüm rahmetini
Yaşantımı bildirdim çektiğim zahmetini

Yükselen tasyonumuz bu yaşta yere inmez
Gülmeyi unutmuşuz gülsekte cana sınmaz

Şadanlar anlamaz ki huznu olan kişiden
Sorma derdim dilsizler dile gelir eşiden

Ben bilirim görmşüm olmadı içten Gülen
Kederlerle ağlarım olmaz gözyaşım silen

Toprağım kan ağlırsa bene mi gülmek düşer
Kimi görsen umutsuz biz aklı şaşmış beşer

28.12.2024 - Erbil