Nisyan… Şiiri - Mustafa Cilasun

Kaplayan hüzün bulutu,
Rengin acımasız haliydi.

Ne bir ışık, nede bir umut,
Kalmadı, tamamen karardı.

Gönül çaresiz, vicdan hapis,
Yüreğimin sevdası çok sessiz.

Hayat belirtisi görünmez artık,
Kalmaz umutlarda biten yolculuk,

Ne bir soluk, nede bir konuk,
Bulunmaz artık, mana donuk.

İçimi sıyırarak akıyor oluk, oluk,
Aşktan kopuk, tahayyülde konuk.

Gün ışısa, güneş açsa, ne olur,
Bulut çekilse, hilal görünse olur.

Umut, hayatiyetle anlam bulur,
Umutsuz bir hayat, kimde bulunur.