Nisyan Şiiri - Cafer Aksay

Öyle bir hal geldi dostlar başıma,
Ekmeği, yemeği, çayı unuttum!
Felek zehir kattı tatlı aşına,
Günleri, haftayı, ayı unuttum!

Karıştırdım yarın ile dünümü,
Bilemedim gideceğim yönümü,
Hesaplasam dekar ile dönümü,
Toplayıp çıkarsam sayı unuttum!

Hedefi tutmuyor attığım bir taş,
Gözümden eksilmez sel misali yaş,
Ömrümce cahille ettim de savaş,
Keman buldum fakat yayı unuttum!

Bilemedim yakın olan dostumu,
Taşa çaldım kederimden postumu,
Su akarken doldurmadım testimi,
Ayırabilecek payı unuttum!

Ziyarete gidemedim sılayı,
Ne teyzeyi gördüm ne de halayı,
Göçmüş bu dünyadan sanki alayı,
Teyze, hala, amca, dayı unuttum!

Dertli işte böyle hayatın yükü,
Unutturur inan kralı, dükü,
Aklında kalmıyor şimdi bir teki,
Altımızdan geçen fayı unuttum!

*Nisyan: Unutmak manasına gelmektedir.