Göç Şiiri - Ömer Yücekaya 2

Çevirdim kum saatini
Kalbimi kurdum
Ayıkladım çeri çöpü
İyi niyetlerimin tozunu aldım
Henüz bir takvim yaprağını işaretleyip
Kapı önüne koymamış olsam da çanta ve bavullarımı
Kendi kuşağını kendi bağlayan
Kimsesiz gelinler gibi g i d e c e ğ i m

Bu yüzden dilime dolandı bu nisyan
Bu yüzden sana yazdığım her şiir artık bir isyan

Yüzümdeki bu belli belirsiz tebessümü
Davranışlarımdaki gizli ve mutlu telaşı
İkide bir baktığım haritayı çıldırasıya merak ediyor ve
Tası tarağı toplayıp gitmemden deli gibi korkuyorsun
Bu yüzden, bir gemi ambarında kaçak yolcu gibi tedirgin
Bu yüzden, kararsız ve ikirciklisin

Oysa ben kesin kararlıyım
Her şeyimle hazırım göçe
İş işten geçmeden
Sabrın dişine kan değmeden g i d e c e ğ i m

Alnımdaki çizgiler
Kül griye dönen saçlarım
Yağmur yağdığında ovduğum dizlerim
Geç bile kaldığımı söylüyor
Hiç kimse için olmasa bile kendim için g i d e c e ğ i m
Kapıları çarpa çarpa
Gemileri yaka yaka gideceğim

Ne sarıl, ne uğurla beni
Uğurladığın çocukluğuma
Uğurladığın mutluluklarıma
Uğurladığın aşklarıma say

Birkaç güzel anı ve sana ithafen yazılmış
Kırık dökük şiirler bulursan kıyıda köşede
Yırtın gitsin
Ya da bir çocuğa ver
Her sayfadan kayık yapsın, uçak yapsın

Yola çıktığım gün, unutacağım seni
Dillere destan kuru ayazını
Duvara çentik atar gibi yüzüme kazıdığın hüznü
Kulaklarımda delirttiğin ambulans sirenlerini
Hep bana gelince kırmızı yanan trafik ışıklarını
Yaşattığın onca çetrefilli kahrı
Unuta unuta yok edeceğim

Ey Ankara…
Ey gri rapsodi…
Kork benden kork
Neron’un Roma’yı kahkaha ata, ata yaktı
Ben seni yaza, yaza öldüreceğim