Nisanlık Bizde Kalsın

*İkindi molasında
iki rekatlık bir bakış*

Ayaküstü yudumlanan sohbetlerde
derinlere demirlenmiş
muamma aşklar gibiydi,
kaçamak bakışlar arasında
muhacir kalan
sözcüklerin akıbeti.
Ben
falsolu bakışlarının
daracık aralığına
Kürtçe şiirler karaladım,
sen hiç bilmedin bunu,
hiçkimsenin bilmediği gibi.

Bir romanın en soğuk ikliminde,
hani o ölesiye
sevişmeleri çağrıştıran
alnı öpülesi bakışmıydı,
tanışmalara memnun olma
bahanesiyle
elele tutuşma arzusuna konuşlanmış
yıldızkaydı oynayan çocuklar...
...Bizdik...
Bizdik,
bütün evrim geçirmiş mevsimlerin
kanayan yarası.

Söyle!
Kaç satırını karaladık
öpbenili haykıran
şiirsel bakışlarımızın,
kaç sohbetin katline geçtik,
susuyorken biz,
akıyorken zaman...
Bir bilsen,
kelebekler uçuşuyor avuçlarımızdan,
simsiyah...
Simsiyah bulutsu bir aşkın
ağrıyan tüm yanlarına
çiçekler ekiyoruz yinede.
Nisanlara gelmeden
çiseliyoruz bu yüzden,
tükeniyoruz,
dakikalar,
saniyeler tükeniyor..

Bak işte!
Yine aynı gardiyan,
haykırdı zaman,
sonuçlandı tüm sohbetler,
sözcükler defnedildi,
bakışkes ilan edildl.
Haydi!
hoşçakal sevgili,
başka zamanlarda,
başka mekanlarda,
başkalaşan aşklar gibi
bakışmak üzere....

13 Kasım 1998