Nisanım Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

nisanım

el özgür kalmıştır
el artık emek ürünüdür
dil gerçek bilinçtir
bilinç toplumsal üründür
yüreği yürekle değiştirmek, insanı insanla.
a benim ipek böceğim
a benim yüreğimi örenim.
çelişkinin yüreğindeki tasasın.
sen proleterimsin
dili arım bal yapanımsın tanımı ağartanım
yüreğimin kan damlası
sözümün mühür sökücüsü
gün renklerim hazemimsin
soluk ay ışığıyla alacalanmış gecemde, yüreğimde..
aşkın emeği yoksa son sözü nasıl söyler duyguda
yazgısında nasıl belirleyici olur,
ahlaki arılıktan yoksunken.
doğama egemen ilk yazım nisanımsın,
cömertliğinin tutsağıyım bilesin hazem
can kaynağının canına okunmuş tedirginlikle
yürekliliğin kendine yetmez olmuş sevdanı yaşamada
her kes kendi ışığına göre yazar yaşamını.
uçuk renkli dudaklar ve gözler ne söyler bir yüreğe.
uçurum bakman niye,
gözlerindeki ateş doğmuştur sevgiye.
kuşku ve kuruntu yer edineli içine..
özgür ellerimi ver geriye
dilimi köreltme özgüvensizliğinle
zarı zarı yaş döker kirpiklerim..