Nişangâh Şiiri - Affânî Vav

Nişangâh olmuşum gamın okuna,
Feleğin elinden keman eksilmez.
Keman-keş misâli hedefi şaşmaz,
Döner durur çarkı dümen eksilmez.

Kurtlar bürünmüşler kuzu postuna,
Göz dikmişler âlil canım kastına,
Bizden bildik dedik "başım üstüne";
Münafıklar için reman eksilmez.

Neşeli gününe kim sâye? bakın!
Bahsetme haside; kin saya, sakın!
Yaranı gösterme kimseye sakın;
Duyanın elinden limon eksilmez.

Elemim kederim şu kanlı yaşım,
Sırtımda izlere sebep yoldaşım,
Özde başka yüzde başka haldaşım,
Bir bir değil, neden cem'an eksilmez!

Yârin eşiğinden yüz çevirirsen,
Nâdana hodbine göz çevirirsen,
Dediğin unutup söz çevirirsen,
Varıp öpeceğin damen eksilmez.

Her anı sayarım, takvim sırdaşım.
Hani! Nerdesiniz dostum kardaşım!
Kemiren aklımı, konuşup duran;
Gelmez gayrı diyen güman eksilmez.

Gurbette müdavim; liman eksilmez.
Neden şu başımdan duman eksilmez.
Griden hallice, siyahtan siyah;
Affânî şu kara nâmen eksilmez.