Nisandan Boşanırcasına Şiiri - Okan Savcı

Yağmurun yağdı da düşlerime
Islatamadı riyakar damlaların
O halde
Nisan olsun senin adın.....
“Bahar gelsin.. sen gel..” deyip de
Koca kışa ihanet ederken
Boynunu bükük bıraktın Mart’ın...

Ne zaman
Adalara doğru yol alsan
Çığlıklarında sitem işiteceksin
Kanadını kırdığın martıların...

Yine de
Yanındaki banka oturan olur
“belli mi olur”
Sarılışların hüzün kokar dinle beni..
Bulutunla iyi geçin Nisan’ın kızı!
Bir güze denk gelebilirsin
Hazan boğar seni
Alışık değilsin..

Ne yap..
Ne et..
Sevmeye kalkma artık bir şairi..

Şairi de
Kafiye arayan kalemini de
Tanımadın say gitsin..
Kaybın yok
Güleç yüzümden gayrı..
Üstelik,
“Uzat biraz” dediğin saçlarım
Şimdi sakallarımdan daha kirli..
Bak(A) madığın yüzümden geriye
Bir çift göz kaldı...!
Sen elaya çalıyor derdin
Bana sorarsan hala kahverengi...

Sonrasında..
Sanki
Çarmıha gerer gibi
Yüreğimin duvarına çiviledim o gömleği..? !
Cebindeyse
Dokunuşları biriktiren
Kullanılmamış bir bilet durur hala? !
Ve bu hüznü örter o siyah kolsuz yelek
Kalem tutan bu adamın boynu devrilsin,
İçinde nisan geçen şiirler yazarsa bir daha...

Hazır,
Nisandan boşanırcasına yazarken
Bilesin ki
Bundan böyle hiçbir yalana
Uyak eklemeyeceğim..
Ömrüm yettiğince,
Yani her nisan gelişinde
Hayalimdeki yüzüne tüküreceğim....

22.4.09