Nisanda Aşk Şiiri - Fatih Eren Osmanoğlu

Bir nisan sabahı, bir yağmur gibi
Ansızın karşıma sen çıkıverdin
Gökten üzerime boşanır gibi
Ümidimi orada sellere verdin

Nasıl bir serap ki sende gördüğüm
Sayende her şeyim bugün kördüğüm
Kimi çağladığım kimi güldüğüm
O mesut mazimi yellere verdin

Söylediğim her şarkıda adın var
Şimdi güller bile yalnız sen kokar
Arkadaşlar seni bana sorarlar
O güzel ismini dillere verdin

Ne beni güldürdün ne de sen güldün
Sen benim bahçemde biten sümbüldün
Ne kadar sevsem de sen artık öldün
Ruhunu en güzel güllere verdin

Çiçeklere tek tek koklar bakarım
Senin için onlara türkü yakarım
Irmak olur yalnız sana akarım
Sevgimi varılmaz yollara verdin

Şimdi kiminle güler, kimle gezersin
Kimin yüreğinde varılmaz sersin
Artık neyi özler, neyi düşlersin
Kendini sevgisiz kollara verdin

Bu yaz hangi dillerde çalınır şarkın
Başka hangi yürekte o masum aşkın
Üzme artık kalpleri, ağlatma sakın
Gönlümü okyanusta sallara verdin

Bahtiyarım bugün senden uzakta
Kalbim artık sana, aşka yasakta
Gel diyen o sesi duyamasak da
Hayatımın baharını ‘sil’lere verdin

Ne sensin bana ırak, ne benim sana uzak
Hayalinde her daim bir Mehmet yaşayacak
Pişmanlık duyup bir gün elini uzatarak
Tutmak istediğini ‘gel’lere verdin
‘Gel de artık yanımda kal’lara verdin